Wiktenauer logo.png

Page:Cod.1324 07v.png

From Wiktenauer
Revision as of 00:35, 9 June 2020 by Michael Chidester (talk | contribs) (Michael Chidester moved page Page:Cod.1324 07v.jpg to Page:Cod.1324 07v.png)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)
Jump to navigation Jump to search
This page needs to be proofread.

Che d’averla notata son contento.

IO l’ho tenuta inpregionata a prova,
Commo io la lasso, te giuro in bona fé:
Ella me dà denari & se me giova,
Cusi intervene a chi in vertù si trova.

Capitolo quarto.

QUest’arte è tanto nobile et gintile,
ella amaestra l’omo nell’andare,
FA l’chio presto, ardito & segnorile.

QUest’arte t’amaestra a ben voltare
A ‘nsegnare ancora coprire & star forte,
e taglie e punte insegna el ben parare.

QUanti sonno senza numer morte,
Ché l’arte non gli è stato a lor gradita,
Però han de vita chiuse le lor porte.

NOn è magior tesoro che la vita
E per defe(n)der quella ogniun se ingiegna,
De ma(n)tenerla quanto po' s’aita.

LAssa la robba e ogni cossa degna,
Defende con quest’arte la persona,
Ne porte honore e glorioxa insegna.

O Quanto è coxa laudevole & bona
Apre(n)der st’arte che te costa poco
E mille volte la vita te dona.

O In quanti modi la ti po' aver loco
Senza cercare se trova costione
Beato è quel che spigne l’altrui foco,