Page:Academie de l'Espée (Girard Thibault d'Anvers) 1630.pdf/31

EPIGRAMMA IN MONOMAXIAN

Nobilißimi Præstantißimique Viri, GERARDI THIBAUT.

SI qua fuit stricti seu vis seu gloria ferri,
 Atque aliquod precium Martius ensis habet,
Quo defensa diu, quo tandem victa fuere
 Pergama, quo victrix Roma superba stetit,
Quo super extremum grassata est Græcia Gangen,
 Et posuit tumidas Africa tota minas,
Quo Latijs aegrè ceßit Germania sceptris,
 Victricesque aquilas non semel ulta fuit,
Plurima cui celebres debent certamina lauros,
 Tutaque Libertas pilea ferre dedit;
Non moritura novæ surgent encomia chartæ,
 Qua duce iam leges accipit ille suas.
Barbarico quondam maduerunt rostra cruore,
 Sentijt indoctas prisca saburra neces.
Nunc alio versat gladium molimine Belga,
 Nec jam dextra valens vulnera docta dabit.
Optabis sic posse mori, vulgaria non sunt
 Funera, quæ pugnans ista machæra facit.
Tu qui sacra truci fecisti vota Gradivo,
 Iustaque magnanimus prœlia sanguis amas,
Hic prius in picto libra tua brachia campo,
 Longius atque armis vivere disce tuis.
Victor habes precium & rarâ virtute triumphas,
 Si cadis, augustâ victus ab arte cadis.
Hanc Princeps, Rex, Cæsar amant. sic vivere tutò,
 Sic hostem tutò lædere posse datur.
En rudis in circo Mavors concstringitur arcto,
 Discit & ignota ponere lege pedes.
Cuncta metu vigilant, oculi, pes, dextera, mucro.
 Exitii culpam parvulus error habet.
Quæ dum scire facit nostrum Thibautius orbem,
 Ut calcata prius norit arena nihil,
Dignus erit famæ nunquam morientis honore,
 Dignus erit famæ nunquam morientis frui.
Qui vitam, vitæque suum decus asserit armis,
 Creditis hunc, cœli Numina posse mori?

Caspatus Barlæus, Med. Doct.

---

---

APPLAUSUS