EPIGRAMMA IN MONOMAXIAN
Nobilißimi Præstantißimique Viri, GERARDI THIBAUT.
SI qua fuit stricti seu vis seu gloria ferri,
Atque aliquod precium Martius ensis habet,
Quo defensa diu, quo tandem victa fuere
Pergama, quo victrix Roma superba stetit,
Quo super extremum grassata est Græcia Gangen,
Et posuit tumidas Africa tota minas,
Quo Latijs aegrè ceßit Germania sceptris,
Victricesque aquilas non semel ulta fuit,
Plurima cui celebres debent certamina lauros,
Tutaque Libertas pilea ferre dedit;
Non moritura novæ surgent encomia chartæ,
Qua duce iam leges accipit ille suas.
Barbarico quondam maduerunt rostra cruore,
Sentijt indoctas prisca saburra neces.
Nunc alio versat gladium molimine Belga,
Nec jam dextra valens vulnera docta dabit.
Optabis sic posse mori, vulgaria non sunt
Funera, quæ pugnans ista machæra facit.
Tu qui sacra truci fecisti vota Gradivo,
Iustaque magnanimus prœlia sanguis amas,
Hic prius in picto libra tua brachia campo,
Longius atque armis vivere disce tuis.
Victor habes precium & rarâ virtute triumphas,
Si cadis, augustâ victus ab arte cadis.
Hanc Princeps, Rex, Cæsar amant. sic vivere tutò,
Sic hostem tutò lædere posse datur.
En rudis in circo Mavors concstringitur arcto,
Discit & ignota ponere lege pedes.
Cuncta metu vigilant, oculi, pes, dextera, mucro.
Exitii culpam parvulus error habet.
Quæ dum scire facit nostrum Thibautius orbem,
Ut calcata prius norit arena nihil,
Dignus erit famæ nunquam morientis honore,
Dignus erit famæ nunquam morientis frui.
Qui vitam, vitæque suum decus asserit armis,
Creditis hunc, cœli Numina posse mori?
- Caspatus Barlæus, Med. Doct.
APPLAUSUS
Super ingeniosissimo
GERHARDI THIBAUTI
Opere Palæstrico,
Iohannis vonder Borch, in Holtz-hausen & Langentrier hæredis, Sereniss. ac Potentiss. Elect. Brandenburg. Georgii Guilhelmo olim Eductoris, ejusdemq; Celsitud. nunc Consiliarii, &c.
SEutona Nobilitas Thibauti agnoscite nomen:
Surge age, quæ reperit, fruere. Eheu quantus in armis
Cresces, ad virtutis opus quicunque periclis
Grassaris magno properare facillime mortem
Nisu? est in dextra fati modus, usus eundem
Armorum verus servat, quem recta paravit
Cognitio, ingenium primordia straverat artis,
Firmabat ratio, variata indage: gubernat
Hunc prudens animus: sed fonia pectora tantum
Exercent opus. O Iuvenis! quantum ipse feroci
Virtute exuperas, tanto est impensius æquum
Consulere, atque omnes metuentem expendere casus
Tecum Thibauti, excellens à quo incrementum
Sumere multipotens non dedignata Palæstræ est.
Quos juuat inter sese ensis certamina stricti
Conferre hîc Thibauth, justissima cura Palæstræ
Vulnera dirigere, & fortes consurgere in arma
Edocet; ancipitis pugnæque lacescere tempus!
Idque laborato libro præcepta notavit;
(En poterit num mundities ei mundior addi?)
Discendique modum, quo non præstantior alter,
Ingenio magnus comprendit acumine miro.
Judicii felicis opus stupet ipsa Minerva:
Terque quaterque Erato pectus, consueta Cytheris
Tardipedisque Dei pugnas cantare, ferit; nec
Muneris esse sui credit describere ferri
Pondera, mensurasque: quibus parere necesse est,
Sit quamvis virtus animusque in corpore præsens.
Hem Salvator, ades, quod & hic mireris habebis:
Progressumque arti prona gratabere mente.
Pro se quisque virum, tam claram juverit artem;
Et dubitatis adhuc à nostro velle doceri
Thibauto, quibus est artis perfectio cardi?
Quo fessum rapis ô Prudentia? quidve moneri
Per me (namque manus hic sola animumnque ministrat)
Circumspecta jubes? ait hæc: ne fidite Marti,
Discrimen dubium est: non arti fìdite, rara
Merces est; Scylla nunc mergitur, atque Charybdi:
Sit robur, validæ vires, animæque manusque
Hostibus æquales; temere haud fiducia fìngat
Gressus: est ars certa quidem; tamen est via vestra,
Mortales, nimium (proh) lubrica, mensque futuræ
Nescia fortunæ: Sortem favor Omnipotentis
Tutatur Domini. Hoc animum tandem omine tollo,
Teutonicæ gentis Consultor maximus olim,
Quod bene condiderat Landgravius inclytus Heros,
Qui Domino fidit, felici navigat unda.
